شهر بندرعباس، پایتخت استان هرمزگان در جنوب ایران، یکی از شهرهای با تاریخچه بسیار قدیمی و مهم در این منطقه است. تاریخچه این شهر به قرون گذشته بازمی‌گردد و از زمانهای باستانی تا امروز، نقش مهمی در تجارت و فعالیت‌های دریایی این منطقه ایفا کرده است.
فهرست مطالب
بندرعباس، پایتخت استان هرمزگان و شهرستان بندرعباس در جنوب ایران قرار دارد. این شهر به‌عنوان یکی از کلان‌شهرهای منطقه جنوبی ایران شناخته میشود و بندر شهید رجایی که در این شهر قرار دارد، بزرگ‌ترین بندر کانتینری ایران است. شهر بندرعباس در تاریخ خود ریشه‌های باستانی دارد و از زمانهای قدیم به عنوان یکی از مراکز تجارتی و دریایی ایران بوده است.
در گذشته، بندرعباس با نام “بندر گمبرون” شناخته می‌شد، اما با لشکرکشی شاه عباس بزرگ و بیرون‌راندن پرتغالی‌ها از ایران، نام این شهر به “بندرعباس” تغییر یافت. این شهر با موقعیت استراتژیک در نزدیکی خلیج هرمز و دریای عمان، به‌عنوان یکی از مهمترین مراکز تجارتی و صنعتی در منطقه جنوبی ایران شناخته میشود. همچنین، بندر شهید رجایی که در این شهر واقع شده است، به عنوان بزرگ‌ترین بندر کانتینری ایران شناخته میشود و نقش مهمی در ورود و خروج کالاها و کشتی‌ها به و از ایران دارد.
بندرعباس با تاریخچه‌ی طولانی و مهم خود، از جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی غنی برخوردار است و با ترکیب بین تاریخ و پویایی امروزی، از یکی از مقاصد گردشگری محبوب و جذاب در جنوب ایران به‌شمار می‌آید.
برای مشاهده جاهای دیدنی بندرعباس کلیک کنید.
بندرهای تجاری بندرعباس
بندر شهید رجایی و بندر شهید باهنر به دلیل موقعیت جغرافیایی مناسب، به عنوان نقاط اتکای بندرعباس در جهت جابه‌جایی کالا و سرمایه در اشکال مختلف، نتایج اقتصادی بسیار مهمی برای استان هرمزگان به همراه داشته‌اند و بندرعباس را به یک منطقه ویژه اقتصادی در زمینه‌های معادن، فلزات، کشتی‌سازی و صادرات و واردات کالا تبدیل کرده‌اند.
با توجه به موقعیت جغرافیایی استراتژیک بندر شهید رجایی و بندر شهید باهنر، این بنادر به‌عنوان اقلیم‌های بسیار مهمی برای تجارت و ترابری انتخاب شده‌اند. بندر شهید رجایی به عنوان بزرگ‌ترین بندر کانتینری ایران شناخته میشود و نقش مهمی در ترخیص و انتقال کالاها به و از ایران دارد. این بندر با معاملات فراوان و تراکم کشتی‌ها، به یکی از مهمترین نقاط صادرات و واردات کشور تبدیل شده است.
همچنین، بندر شهید باهنر با تمرکز بر فعالیت‌های مرتبط با معادن و فلزات، به عنوان یک مرکز استراتژیک در صنعت معدنی شناخته میشود. این بندر با ارتباط مستقیم با معادن استان هرمزگان و تسهیل در جابه‌جایی مواد معدنی و فلزات، به رونق اقتصادی و توسعه منطقه کمک می‌کند.
توجه به نقش بندرهای شهید رجایی و شهید باهنر در توسعه اقتصادی و افزایش تجارت در منطقه، باعث شده تا بندرعباس به عنوان یکی از پرترددترین و مهمترین بنادر ایران شناخته شود و در مسیر تحقق اهداف اقتصادی کشور، نقش بسیار مهمی ایفا کند.
مردم‌شناسی و فرهنگ بندرعباس
جمعیت
بندرعباس جمعیتی دارای ویژگی‌های متنوع و متغیر است که از بومیان و مهاجرین تشکیل شده‌است. به دلیل تغییرات مهاجرتی که به فصل‌های سال بستگی دارد، تعداد دقیق جمعیت آن را نمی‌توان به‌طور قطعی تعیین کرد. با این حال، با استناد به نتایج سرشماری انجام شده در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهر بندرعباس حدود ۵۲۶٬۶۴۸ نفر اعلام شده‌است.
این اعداد ممکن است در دوره‌های آینده به دلیل تغییرات مهاجرتی و اجتماعی، تغییر کند و به‌همین دلیل دقت به مراتب بیشتری در تعیین جمعیت موردنظر، لازم است.
دین ومذهب
مردم بندرعباس اکثریت مذهبی خود را مسلمان اعلام می‌کنند و معتقدات آنها به مذاهب شیعه و سنی تقسیم میشود. افرادی که از پیروان مذهب شیعه هستند، به عنوان شیعه مذهبی شناخته می‌شوند، در حالی که افرادی که از پیروان مذهب سنی هستند، به عنوان اهل سنت مذهبی شناخته می‌شوند.
افراد اهل سنت بیشتر در محله‌های اوزی‌ها، سورو و شقو (شهرک توحید) در بندرعباس زندگی می‌کنند. این محله‌ها به‌عنوان مناطقی که اهالی اهل سنت در آن زندگی می‌کنند، شناخته می‌شوند و جامعه اهل سنت در این مناطق به‌صورت اکثریتی حضور دارد.
جاذبه‌های طبیعی
چشمه آبگرم گنو، یک مجتمع تفریحی و گردشگری جذاب در فاصله ۳۴ کیلومتری شمال‌شرقی بندرعباس قرار دارد. این مجتمع علاوه بر داشتن چشمه آبگرم، شهربازی و امکانات گردشگری متنوعی را برای گردشگران فراهم کرده است تا آنها بتوانند از تفریحات و رفاهی‌های لازم در این منطقه بهره‌مند شوند.
محیط طبیعی اطراف این مجتمع نیز بسیار جذاب و دلنشین است. کوه گنو، روستای سیاهو، هماگ، چشمه آبگرم خورگو، چشمه آبگرم سرخاء، چشمه آبگرم کشکوئیه، چشمه آبگرم نیان، چشمه آبگرم چستانه، کوه ذرتو، تپه چاه لرد، قادهار، جنگل کوه شب، سیخوران، بنوزاکین، چشمه آبگرم باری، غار سرخاء، آبشار سرخاء، غار چلو، شهر فین، جنگل‌های کوهشاه، منطقه بخوان، چشمه آبگرم تیربوئیه (نزدیک شهر فین) و بنگلایان از جمله آثار طبیعی جذابی هستند که در نزدیکی شهر بندرعباس قرار دارند.
این آثار طبیعی، با تنوع و زیبایی‌های خاص خود، مکان‌هایی مناسب برای گردش و تفریح در طبیعت را ارائه می‌دهند و مسافران را به سوی آرامش و لذت بیشتر در سفر به بندرعباس و اطراف آن سوق می‌دهند.
معرفی جزیره های بندرعباس
استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده و به عنوان یکی از مهمترین مقاصد گردشگری ایران شناخته میشود. این استان دارای تعداد زیادی جزیره‌ی زیبا و جذاب است که در زیر به معرفی تعدادی از این جزیره‌ها می‌پردازم:
جزیره هرمز
جزیره‌ی بزرگی است که به نام استان هرمزگان نیز شناخته میشود. پایتخت این استان، شهر بندرعباس است. جزیره هرمز دارای جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و طبیعی زیادی است که از جمله می‌توان به قلعه‌ی پرتغالی، معبد هندو و جاهگاه زرتشتی اشاره کرد.
برای مشاهده جاهای دیدنی جزیره هرمز کلیک کنید.
جزیره قشم
جزیره‌ای بزرگ و معروف در خلیج فارس است. شهر بندرعباس نیز به جزیره قشم متصل میشود. این جزیره دارای سواحل زیبا، تالاب‌های مهم زیستی، بازارهای محلی و مراکز تفریحی است.
برای مشاهده جاهای دیدنی جزیره قشم کلیک کنید.
جزیره لارک
این جزیره در غرب هرمزگان و در قسمت شمالی خلیج فارس قرار دارد. جزیره لارک دارای طبیعتی خاص با ساحل‌های طولانی و ماسه‌ای، تالاب‌ها و جاذبه‌های طبیعی متنوع است.
جزیره کیش
جزیره کیش، یک مقصد گردشگری معروف در خلیج فارس واقع در جنوب ایران است. این جزیره به دلیل طبیعت زیبا، تاریخچه فرهنگی، فعالیت‌های ورزشی آبی، مراکز خرید و تفریحی، جاذبه‌های تاریخی و جزیره‌نشینی مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی قرار دارد. کیش معمولاً به عنوان “جواهر تالار خلیج فارس” شناخته میشود و برخی از نقاط مهم آن شامل مجموعه‌های تاریخی، پارک‌های ملی، شاطیء آبی، مراکز خرید و مجتمع‌های تفریحی است. بندرعباس نیز پایتخت استان هرمزگان است و به عنوان بندر اصلی ورود و خروج از جزیره کیش عمل می‌کند.
برای مشاهده جاهای دیدنی جزیره کیش کلیک کنید.
جزیره هنگام
این جزیره در شمال غربی هرمزگان و در فاصله کمی از جزیره لارک واقع شده است. هنگام دارای سواحل زیبا و مناظر طبیعی دل‌نشینی است.
برای مشاهده جاهای دیدنی جزیره هنگام کلیک کنید.
جزیره هشیان
جزیره‌ای کوچک در نزدیکی جزیره قشم واقع شده است. این جزیره دارای تالاب‌ها و محل‌های پرورش آبزیان است.
جزیره ابوموسی
جزیره‌ای معروف به عنوان یکی از مقاصد طبیعت‌گردی در هرمزگان. ابوموسی دارای تالاب‌های مهم زیستی و پارک ملی‌ای با جانوران و گیاهان منحصر به فرد است.
این تنها چند نمونه از جزیره‌های هرمزگان هستند. این منطقه دارای بسیاری از جزیره‌های کوچکتر نیز است که هر یک دارای ویژگی‌ها و جاذبه‌های خودشان هستند و برای گردشگران جذابیت دارند.
پیشینه تاریخی بندرعباس
بندرعباس یکی از شهرهای با تاریخ قدیمی در ایران است و پیشینه‌ای تاریخی دارد که به دوران‌های قبل از اسلام برمی‌گردد. این شهر به عنوان یک بندر اهمیت بسیاری در تجارت و تبادلات دریایی داشته است. در طول تاریخ، این شهر به عنوان یکی از مقصدهای تجارتی بین ایران و دیگر کشورها شناخته شده است و نقش مهمی در تبادلات فرهنگی و اقتصادی منطقه داشته است. تاریخچه‌های مختلفی از این شهر باقی مانده‌اند که به عنوان شاهدانی از گذشته‌ی فرهنگی و تاریخی این منطقه عمل می‌کنند. در ادامه خلاصه ای از تاریخچه این شهر زیبا به شما ارائه داده میشود.
تاریخ پیش از اسلام
بندرعباس در واقع یک شهر با تاریخ عمیق است و از دوران هخامنشیان، یعنی زمان حکومت داریوش بزرگ، به عنوان یک بندر مهم شناخته می‌شد. سفر سیلاکوس، فرمانده داریوش، به سوی هند و دریای سرخ از بندرعباس شروع شد و این نشان می‌دهد که این شهر در آن زمان نقش مهمی در تجارت و تبادلات دریایی داشته است.
در زمان حمله اسکندر مقدونی به شاهنشاهی هخامنشی، بندرعباس به نام “هورمیرزاد” شناخته می‌شد. این نام ممکن است به دلیل وجود یکی از فرماندهان ارتش هخامنشی به نام هورمیرزاد باشد. اما در طول زمان، نام بندرعباس به جایگزینی برای هورمیرزاد شد و تا به امروز با این نام شناخته میشود.
بندرعباس با تاریخچه‌ای طولانی و متنوع، امروزه یکی از شهرهای مهم و صنعتی در جنوب ایران است و جزیره‌های زیبای اطراف آن، جاذبه‌های گردشگری بسیاری را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کنند.
دوره پرتغالی‌ها
در قرن شانزدهم، بندرعباس در نزد ایرانیان به نام “گمرون” شناخته می‌شد. در سال 1565، یک دریانورد اروپایی آن را “Bamdel Gombruc” (بندر گومروک یا بندر گمرک) نامید و این نام به عنوان نام فارسی و ترکی استفاده شد.
در سال 1514، پرتغالی‌ها بندرعباس را فتح کردند و آن را به عنوان محلی برای حفاظت از تجارت خود در خلیج فارس و هند استفاده کردند. آنها نام این شهر را به دلیل وجود خرچنگ در سواحل آن، “کومورائو” نامیدند.
در سال 1614، شاه عباس کبیر بندر گمروک را از پرتغالی‌ها بازپس گرفت و آن را به “بندر عباس” تغییر نام داد. با حمایت نیروی دریایی بریتانیا، شاه عباس شهر را به یک بندر بزرگ تبدیل کرد.
تا سال 1622، نام‌های پرتغالی و انگلیسی به صورت رسمی ترکیب شدند و “Combrù” یا “Combu” را تشکیل دادند، اما مردم هنوز به آن بندرعباس می‌گفتند. در دهه 1670، این شهر به نام “گامرون” شناخته می‌شد.
بندرعباس امروزه یکی از مهمترین مراکز استراتژیک و تجاری در استان هرمزگان و در نزدیکی خلیج فارس و دریای عمان قرار دارد.
دوره انگلیسی و هلندی
در سال 1625، یک ناوگان ترکیبی انگلیسی و هلندی به پرتغالی‌ها در بندرعباس حمله کرد و کنترل پست‌های تجاری را به دست آورد. سپس کمپانی هند شرقی هلند، از همتای انگلیسی خود پیشی گرفت و در نهایت از سال 1654 تا 1765، کنترل کامل تجارت محلی ادویه و ابریشم را در بندرعباس داشت.
این رقابت بین انگلیسی‌ها و هلندی‌ها در بندرعباس نشان از اهمیت استراتژیک این شهر در تجارت بین‌المللی دارد. تجارت ادویه و ابریشم در آن زمان بسیار مهم بود و بندرعباس به عنوان یکی از مراکز اصلی تجارت در خلیج فارس و هند شناخته می‌شد.
دوره عمانی‌ها
در بازه زمانی از سال 1794 تا 1868، بندرعباس تحت کنترل سلطنت عمان و زنگبار قرار داشت از طریق قراردادهای اجاره با ایران. ظاهراً جزئیات این قراردادها در نسخه‌های عربی و فارسی متفاوت بود. عمانی‌ها در این دوره مساحت ساحلی حدود 100 مایل از سدیج تا خمیر و در عمق هرمزگان حدود 30 مایل از شَمیل تا منطقه خمیر را تحت کنترل داشتند. آنها همچنین از جزایر هرمز و قشم نیز سرپرستی داشتند.
در سال 1823، ایرانی‌ها تلاش کردند تا عمانی‌ها را از بندرعباس بیرون کنند، اما سلطان با پرداخت رشوه و خراج به والی شیراز توانست این شهر را در تحت کنترل خود نگه دارد. در دوره 1845-1846، ارتشی تحت فرماندار کل فارس بندرعباس را تهدید به تصرف کرد، در همین حال ارتش دیگری تحت فرمانروای کرمان نیز میناب را محاصره کرده بود. عمانی‌ها ایران را تهدید به تحت حصار گرفتن کردند، اما تداخل نیروهای انگلیسی در بوشهر باعث شد که آنها از این تهدید عقب‌نشینی کنند.
در سال 1854، هنگامی که سلطان در زنگبار حضور داشت، ایرانی‌ها توانستند بندرعباس را به دست آورند. به دنبال جنگ ایران و انگلیس در سال 1856 و تحت فشار بریتانیا، ایران تصمیم به تمدید قرارداد اجاره با عمان گرفت. در این قرارداد تعیین شد که منطقه اجاره شده به ایالت فارس تعلق دارد و پرچم ایران از بالای بندرعباس باید بالا برود.
همچنین نرخ اجاره نیز افزایش یافت. در سال 1868 تحت فشار بریتانیا، قرارداد اجاره مجدداً تمدید شد، اما با نرخ اجاره بالاتر و برای مدت زمان کوتاه‌تر. دو ماه پس از تمدید قرارداد، دولت ایران اجاره نامه را با استناد به بندی که در صورت سقوط سلطنت عمان اجازه‌ی فسخ قرارداد را می‌داد، لغو کرد.
تاریخ معاصر
در ژوئیه ۱۹۰۲، زمین‌لرزه‌ای به بخش‌های مختلف شهر و مناطق اطراف بندرعباس، از جمله خانه فرماندار و دفتر گمرک و نیز جزیره قشم، آسیب وارد کرد. این حادثه زمین‌لرزه باعث تخریب و آسیب به بناها و ساختارهای مختلف شد.
محمدرضا شاه پهلوی، به ویژه در دوره حکومت خود، توجه ویژه‌ای به بندرعباس به عنوان یک نقطه استراتژیک داشت. او دولتی راه اندازی کرد که سرمایه‌های زیادی را در زیرساخت‌ها و توسعه بندرعباس سرمایه‌گذاری کرد.
بندرعباس به عنوان یک مرکز اصلی در زمینهٔ کشتیرانی، به‌ویژه برای واردات، با سابقهٔ طولانی در تجارت با هند، به ویژه با بندر سورات، شناخته می‌شد. هر ساله هزاران گردشگر از این شهر و جزایر اطراف از جمله قشم و هرمز به منظور بازدید از جاذبه‌ها و مکان‌های تاریخی و طبیعی، این منطقه را بازدید می‌کنند.
در سال ۱۳۳۴ (قبل از برنامه‌ریزی اولیه برای توسعه بندرعباس به عنوان یک بندر بزرگ)، این شهر به عنوان یک بندر کوچک ماهیگیری با جمعیت تقریبی ۱۷۰۰۰ نفر واقع شده بود. اما تا سال ۱۳۸۰ (قبل از انقلاب اسلامی)، به یک شهر بزرگ تبدیل شده بود. جمعیت کنونی این شهر حدود ۶۱۴٬۵۹۹ نفر است.
مناطق شهری بندرعباس
شهر بندرعباس به چهار منطقه مختلف تقسیم میشود:
منطقه ۱ (منطقه شرقی)
این منطقه از میدان دفاع مقدس تا پل رسالت دربرمی‌گیرد. در این منطقه محله‌های متنوعی وجود دارد از جمله: شهرک نبوت، شهرک طلاییه، شهرک الهیه جنوبی، گلشهر شمالی، شهرک الهیه شمالی، شهرک سجادیه، شهرک توحید (شهرک‌شغو قدیم)، پایگاه هوایی شهید عبدالکریمی، شهرک گاز (فجر)، داماهی، شهرک انصارالمهدی، گلشهر جنوبی، گلشهر شمالی، محله نخل ناخدا، قریشی‌ها، کوی خلیج‌فارس و زعفرانیه.
منطقه ۲ (شرق رو به مرکز)
این منطقه از پل رسالت تا میدان امام‌خمینی (پارک شهر) دربرمی‌گیرد و شامل محله‌هایی نظیر: گلشهر جنوبی، گلشهر شمالی، شهرک طلوع، کوی ولیعصر، نایبند شمالی، نایبند جنوبی، شهرک امام‌رضا، شهرک نور، کوی نیایش، کوی امیر، شهرک اندیشه، کوی شفا، آزادگان، چاهستانی‌ها، خواجه‌عطا.
منطقه ۳ (منطقه مرکزی)
این منطقه از میدان امام‌خمینی (پارک شهر) تا میدان شهدا (یادبود) دربرمی‌گیرد و شامل محله‌هایی چون: درخت سبز، شیر اول، شیر دوم، شیر سوم، سه‌راه برق، شاه‌حسینی، سَرریگ، شهناز، کوی فرهنگیان شمالی و جنوبی، سیم‌بالا، مغ‌پیرمرد (نخل پیرمرد)، محله شهید جعفری، پل خواجو، نظرآباد، الشهدا، سیدکامل، چهار برق، محله سیاه‌ها، قلعه‌شاهی، چهارباغ، محله اوزی‌ها، چاه‌محمودی.
منطقه ۴ (منطقه غربی)
این منطقه از میدان شهدا (یادبود) تا میدان قائم (بندر شهید باهنر) دربرمی‌گیرد و شامل محله‌هایی نظیر: شمیلی‌ها، گل‌کنی نو، محله پشت‌شهر، حسین‌آباد، شهرک بهشتی، استمبیک (۲۲ بهمن)، اسلام‌آباد، کوی پلیس، شهرک پیامبر اعظم، کوی علوی، بهشت زهرا، محله دوهزار، ششصد دستگاه، امیرآباد، شهرک نصر، سورو، شهرک امام، شهرک باهنر، بندر شهیدرجایی، شهرک نیروی دریایی (هدیش).
آب و هوا بندرعباس
اقلیم این شهر دارای طراوت و باران می‌باشد. به طور کلی در ماه‌های نیمه زمستانی تا نیمه بهاری اقلیم شهر بندرعباس به صورت ملایم و مطبوع پدیدار میشود. در دوره‌های ماه‌های اردیبهشت و خرداد، هوا به سمت خشکی متمایل است، و در ماه‌های تیر تا مهر، هوا به شدت مرطوب میشود. حداکثر دما در تابستان به ۵۲ درجه سانتیگراد و حداقل دما در زمستان به ۲ درجه سانتیگراد می‌رسد. میانگین بارش در این شهر حدود ۲۰۰ میلی‌متر است.
سالانه در کوه هُماگ، که با ارتفاع ۳۲۶۷ متر بلندترین کوه هرمزگان است، به خصوص در شمال دهستان سیاهو، برف به صورت معمول ریخته میشود.
در روز ۱۶ دی ماه ۱۳۹۲، برف ارتفاعات کوه گنو با بیش از دو هزار و ۲۳۷ متر ارتفاع را به پوشیده کرد.
رسوم و سنت‌های بندرعباس
حنابندان، یکی از آداب و رسوم مرتبط با مراسم عروسی در شهر بندرعباس است. در این مراسم که به نام “حنابندان” شناخته میشود، زنان شرکت‌کننده از اهالی بندرعباس دست‌های خود را با غرق کردن در حنا، که در یک ظرف حنایی قرار دارد و دورتا دور توسط گرداننده مراسم پیچانده میشود، رنگ می‌کنند.
در مراسم زار، یک نوع موسیقی به نام موسیقی زار همراه با آواز و نوای خاص اجرا میشود. این مراسم به منظور رفع مرض از بدن بیماران برگزار میشود.
مراسم روز دمور نیز در گذشته متداول بوده که خانواده‌ها به همراه کودکان و گاهاً اقوام نزدیک به باغ‌های نزدیک شهر، به ویژه نخلستان‌ها می‌رفتند. آنها طنابی از برگ درخت خرما که با نام چیلک شناخته می‌شد را بافته و دمور نامیده میشود، بین دو درخت خرما می‌بستند. کودکان بازی‌هایی با این دمور انجام می‌دادند و پس از غروب به خانه بازمی‌گشتند. این مراسم امروزه کمتر رواج دارد ولی در گذشته بسیاری از مردم آن را اجرا می‌کردند.
در روز نوروزی مرده‌ها، هفته‌ای قبل از عید، سفره‌ای در خانه یا به صورت اشتراکی در منزل اقوام و همسایگان می‌گذاشتند. این مراسم به نام “نوروزی مرده‌ها” شناخته می‌شد و در این سفره‌ها غذاهایی قرار داده می‌شد که به منظور خیرات برای اموات بود. یکی از اصلی‌ترین غذاها، خرمای مالیده‌ای بود که از تابستان در مشک نگه‌داری می‌شد. این خرما همراه با باقلا پلو یا شیر در این مراسم مصرف می‌شد. این مراسم در روستای سیاه مغان نیز رواج داشته است.
روز سفره اموات نیز ده روز قبل از انجام مراسم اموات انجام میشود. هر فرد بر اساس وضعیت مالی و اقتصادی خود، غذا یا میوه و شیرینی‌ای را برای خیرات اموات خود تهیه می‌کند. در این روز مراسم‌های فاتحه و قرآن‌خوانی در منزل برگزار میشود و با خوردن شام به پایان می‌رسد.
زنبیل گردانیدن نیز یکی دیگر از رسوم مرسوم در بندرعباس و استان هرمزگان است. در این مراسم، کودکانی که به طور معمول پا نگرفته‌اند، در یک زنبیل که از پوشال درخت خرما بافته شده، قرار می‌گیرند. سپس بچه‌ها با گرداندن زنبیل به
صورت تخت‌تختی و خواندن خاصی از عبارات، امیدوارند که طفل پا بگیرد و راه بیفتد.
قربانی برای ریزش باران نیز یکی دیگر از رسوم استان هرمزگان است. مردم این منطقه هر سال به منظور تسریع در ریزش باران، تعدادی گوسفند را قربانی می‌کنند و گوشت آن را طبخ کرده و بین مستمندان توزیع می‌نمایند. این مراسم با خواندن نماز آغاز شده و پس از ذبح گوسفند، منازل آب انبارها تخلیه و آماده ریزش باران می‌شوند.
قبله دعا، یک مراسم با ریشه در سنت‌های پیامبران است که در استان هرمزگان همچنان به عنوان یک آیین مهم و پرمعنا ادامه دارد. این مراسم به منظور طلب باران در سال‌هایی که کمبود آب و خشکسالی وجود دارد، برگزار میشود. در این مراسم مردم به محلی خارج از شهر می‌روند و با خواندن دعاها و نماز، از خداوند برای ریزش باران التماس می‌کنند.
در کل، این آداب و رسوم نمایانگر تاریخ و فرهنگ غنی منطقه هرمزگان در جنوب ایران هستند که با تلاش مردم این منطقه به ارثی با ارزش تبدیل شده‌اند و همچنان در برخی مناطق ادامه دارند.